Η Μεταμόρφωση της Κόρης (και όλων) από τον Πλούτωνα.

Για την Περσεφόνη μέσα μας

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ''ΚΟΡΗΣ'' (ΚΑΙ ΟΛΩΝ) ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΩΝΑ

(μια μεταφορά)

Πως είναι να ζεις χωρίς όνομα? 

Χωρίς να έχεις κόψει τον ομφάλιο λώρο?

Ζεις για τη μάνα σου, μέσα από τη μάνα σου, και με τη μάνα σου. 

Τ' όνομα σου είναι η προσφώνηση της μάνας σου. 

Τόσα χρόνια μεγαλωμένη στην χαρά της άγνοιας 

που σου έδινε η ανυπαρξία και η έλλειψη μιας ταυτότητας. 

Της δικής σου ταυτότητας. 

Μέσα σε μια φυλακή που σε κάνει χαρούμενη 

και δεν θέλεις να φύγεις γιατί δεν αντέχεις την ελευθερία. 

Την ελευθερία του να έχεις ένα όνομα. 

Ένα όνομα που είναι δικό σου, μόνο για σένα. 

Ένα όνομα που θα περιγράφει τη ζωή σου κι εσένα. 

Τόσα χρόνια κλεισμένη σε μια ψευδαίσθηση,

 σ' ένα όνειρο που δεν ήτανε καν δικό σου. 

Τα ναρκωμένα λουλούδια νάρκισσοι, είναι τ' αγαπημένα σου. 

Έχουν ένα άρωμα λήθης που σε κάνει να ξεχνάς ποια είσαι. 

Μια γλυκιά λησμονιά για το που θέλεις να πας κι από που έχεις έρθει. 

Για μια φορά ακόμα θέλεις να τα μυρίσεις. 

Είναι η τελευταία, δεν το ξέρεις, 

δεν ξέρεις πως όλη η ζωή σου, 

δε θα ναι πια μια βόλτα στους κήπους που έπαιζες όταν ήσουν μικρή. 

Είναι η ώρα που η εποχή σου θα αλλάξει. 

Μια φωνή σε οδήγησε. 

Κάποιοι είπαν πως Εκείνος σε τράβηξε μέσα στη Γη 

όταν πήγες να κόψεις Νάρκισσους. 

Δεν είναι αλήθεια. 

Την φωνή του άκουσες να σε καλεί 

και ήταν σα να θυμήθηκες ποια είσαι πραγματικά. 

Δεν είναι αλήθεια όταν είπαν 

πως έκλαιγες γιατί δεν μπορούσες χωρίς τη μάνα σου. 

Βαθιά μέσα σου πάντα ήθελες να φύγεις. 

Βαθιά μέσα σου ήξερες ότι αλλού είναι ο δρόμος. 

Ποιος είναι αυτός που σε φωνάζει? 

Ποιος είναι αυτός που σου υπόσχεται τη Ζωή 

και σου ζητάει τον Φόνο? 

Ποιος είναι αυτός που σε ρίχνει στη σκοτεινή μήτρα 

της δικής σου ψυχής για να γεννηθείς απ' το φόνο στο φως? 

Από την Μανία στην Φώτιση? 

Είναι ο δικός σου ο Φόνος που θα σε βαφτίσει 

στην κολυμβήθρα της Μεταμόρφωσης σου.

 Ο φόνος του παλιού εαυτού σου. 

Ο φόνος της ψευδαίσθησης αυτού που νομίζεις πως είσαι. 

Ο Φόνος του Φόβου σου ότι θα φθαρείς πριν ακόμα ανθίσεις. 

Κι έτσι με την ψυχή σου απέριττη και γυμνή 

απ' όλα αυτά που δεν είσαι, θα βρεις αυτό που είσαι.

Αυτός που σε φωνάζει είναι ο Πλούτος σου. 

Ο δικός σου πλούτος. 

Ο πλούτος της Ψυχής σου. 

Και σε φωνάζει με τ' όνομα σου.

Και πια δεν σε λένε Κόρη. 

Έχεις ένα όνομα. 

Είσαι Εσύ. 

Είσαι η Περσεφόνη.

αριάνα παπακώστα