Μήδεια Με Λένε* ( Αστεροειδής Μήδεια Συναντά Έρωτα*)

17. 1. 2016

ΜΗΔΕΙΑ ΜΕ ΛΕΝΕ*

( Αστεροειδής Μήδεια στην 25η Μοίρα του Κριού

σε τρίγωνο με τον Αστεροειδή Έρωτα

στην 25η Μοίρα του Τοξότη*)

***

Έμεινα Ώρες κάτω απ' το Δέντρο

που φώλιαζε μέσα του το Χρυσαφένιο Δέρμα

απ΄το Κριάρι

που φύλαγε ο Δράκοντας*

Εράντισα τα Μάτια του Δράκου Χίλιες Φορές

με Νερό Φλογισμένο

από τις τέσσερις πηγές που είχε ανοίξει κάποτε

ο ίδιος ο Ήφαιστος,

δώρο

για τα Ανάκτορα του Πατέρα μου*

Ναι*

Ο Δράκοντας που φύλαγε το Δέντρο,

ήταν γραφτό

να κοιμηθεί γλυκά στα πόδια μου μπροστά*

Όπως κι εγώ ήταν γραφτό

να κοιμηθώ στα πόδια του Φοβισμένου Στρατιώτη*

Που Ιάσωνα τον Λέγανε*

Συνέχιζα να ρίχνω τα Φίλτρα μου

στην Γη*

Το Θάρσος μου,

κληρονομιά από τα Ανείπωτα Ονόματα των Θεών

που ήταν Γενιά μου,

δεν μ' άφησε ποτέ

να προχωρώ ή να στέκομαι

χωρίς Αυτό*

Ήμουν εκεί, κι ο Δράκοντας

εκλιπαρούσε μπροστά μου

για λίγο Φως*

Γι' αυτό το Φως που φημιζόταν η Ματιά του*

Κι έλιωνε και κουλουριαζόταν χάμω*

Κι Έκλειναν τα Φωσφόρα Όμματα του*

Και δεν ήξερα τότε

πως ήμουν εγώ που έλιωνα

και που κουλουριαζόμουν χάμω*

Μαζί με τον Δράκοντα που Αποκοίμιζα,

έλιωνα και Θόλωνα την Δική μου ματιά*

Εγώ Γήτευα τον Δράκο τον πιο Φλογερό,

κι ο Φοβισμένος Στρατιώτης Γήτευε Εμένα*

Δεν ήξερα πως μαζί με το Δέρας το Χρυσόμαλλο,

ήταν το Δέρας το Δικό μου που απαρνιόμουνα,

στα χέρια αυτού που ήθελε Ήρωα να τον φωνάζουνε,

χωρίς να είναι*

Σαν να ήμουνα εγώ το Χρυσόμαλλο Δέρας*

Μαζί με αυτό,

παρέδωσα και τον εαυτό μου στον Στρατιώτη

με το Παράξενο όνομα*

Μετά Είπαν πως έφυγα μαζί του*

Πως Άφησα την Πατρίδα μου*

Αλήθεια Είπαν*

Όμως Ούτε η Κολχίδα*

Ούτε η Κόρινθος*

Ούτε η Ασία*

Ούτε η Ελλάδα*

Ήταν η Πατρίδα μου*

Πατρίδα μου ήταν ο Έρωτας*

Κι έφυγα απ' αυτήν την Πατρίδα

προτού καν

προλάβω να την Ζήσω*

Προτού καν την Επισκεφτώ*

Δεν άφησα καμιά Πατρίδα Ποτέ,

παρά την Πατρίδα του Έρωτα*

Τι Ειρωνεία*

Σκότωσα τον Δράκο

γιατί έτσι νόμιζα πως θα ζούσα

στην Χώρα του Έρωτα,

και δεν ήξερα πως αποτέλειωνα

κάθε Ελπίδα να Ζήσω Εκεί*

Γιατί ο Δράκος που σκότωνα, ήταν η Αλήθεια*

Μαζί με τον Δράκο σκότωνα την Αλήθεια*

Και όλοι ξέρουν

από τα Αρχαία Χρόνια

πως Χωρίς Αλήθεια,

ο Έρωτας σε διώχνει απ' την Χώρα του*

Χωρίς Αλήθεια,

δεν είναι ποτέ σου γραφτό,

να ζήσεις στην Πατρίδα του Έρωτα*

Ακόμα κι αν προέρχεσαι απ’ Αυτήν*

***

Με Αγάπη*

Αριάνα Παπακώστα*