Μεγάλη Δευτέρα* Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός*

13. 4. 2020

Μεγάλη Δευτέρα*

«Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται

ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός

καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει

γρηγοροῦντα·

ἀνάξιος δέ πάλιν, ὅν εὑρήσει

ῥαθυμοῦντα.

Βλέπε οὖν ψυχή μου,

μή τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς,

ἵνα μή τῷ θανάτῳ παραδοθῇς,

καί τῆς Βασιλείας ἔξω κλεισθῇς·

ἀλλά ἀνάνηψον κράζουσα·

Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος εἶ ὁ Θεός ἡμῶν,

προστασίαις τῶν ἀσωμάτων, σῶσον ἡμᾶς.»

*

Ιδού ο Νυμφίος Έρχεται

εν τω μέσω της Νυκτός

και μακάριος ο Δούλος

ο οποίος θα βρεθεί σε εγρήγορση*

ανάξιος δε πάλι, θα είναι

αυτός που θα βρεθεί ράθυμος*

Βλέπε λοιπόν Ψυχή μου

μην σε ύπνο βυθιστείς

για να μην στον Θάνατο παραδοθείς

και της Βασιλείας έξω κλειστείς

αλλά ανάνηψε κράζοντας·

Άγιος, Άγιος, Άγιος είσαι εσύ ο Θεός μας,

με την Προστασία σου των Ασωμάτων

Σώσε μας*

*

Οι Φωτισμένοι Δάσκαλοι και Δασκάλες

τα Φωτισμένα Όντα

όσοι είδαν το Φως

με έναν τρόπο που οι περισσότεροι

από μας δεν έχουμε ακόμα δεί,

μας έχουν αφήσει καταγραφές

σε κείμενα

μέσα από διηγήσεις

πως το Φως αυτό που βλέπουμε

στην καθημερινότητα μας

δεν έχει καμιά Σχέση

με το Φως που συνέβη

να δουν εκείνοι

μέσα από την Αφύπνιση Τους*

Λέγεται πως Κάποιος Γέροντας

είδε ξαφνικά τόσο Υπέρλαμπρο Φως

σε μια Κατάσταση Διεύρυνσης

της Συνειδητότητας του

και Ανάνηψης, που μετά από

κάποια ώρα

όταν επανήλθε στην ''γήινη''

κατάσταση ύπαρξης του

νόμιζε πως είχε σκοτεινιάσει,

πως κόντευε να βραδιάσει,

ενώ ακόμα ήταν μεσημέρι*

Όταν συνειδητοποίησε

πως όντως ήταν μεσημέρι

κατάλαβε πως ο Πνευματικός Ήλιος

είναι Εκατοντάδες Φορές πιο Λαμπρός

από τον Ήλιο του Γαλαξιακού μας

συστήματος*

Αυτή η Κατάσταση Πνευματικής Συνειδητότητας,

συμβαίνει καθώς αρχίζουμε

να Εστιάζουμε την Προσοχή

και την Ζωή και την Καθημερινότητα μας

στην Επίγνωση πως Υπάρχει

μια Κατάσταση Ύπαρξης

η οποία βρίσκεται πέρα από την

προσκόλληση στα Χρήματα

στην Εξουσία, στην Οικογένεια,

στις Ερωτικές Σχέσεις, στην Εργασία,

στα Χαρίσματα μας, στην Δόξα,

στα Ταλέντα μας, στα Πνευματικά μας

Χαρίσματα*

Όλα αυτά ανήκουν

στα Πρόσκαιρα και Γήινα

και η Ανάγκη μας

να Υπάρχουμε Με Μανία

μέσα από αυτά

μας Οδηγεί σε Έναν Μεγάλο Ύπνο,

στην Κατάσταση της Ραθυμίας

της Αδράνειας της Ψυχής,

όπως λέει το Τροπάριο

της Μεγάλης Δευτέρας*

Όλη η Ενσάρκωση μας μια Απέραντη Νύχτα,

λέει το Τροπάριο*

Και πως αλλιώς, αφού γεννιόμαστε

''τυφλοί'', δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε,

ξεχνάμε πως είμαστε Πλασμένοι

από Φως,

και περνούν χρόνια να δούμε Συνειδητά

αυτό το Φως

το Φως της Επίγνωσης, το Φως του

Πνεύματος

που θα Γονιμοποιήσει

την Ψυχή μας*

Αυτός είναι ο Νυμφίος Εν Τω

Μέσω της Νυκτός,

το Φως της Επίγνωσης,

ο Χριστός,

το Φως του Κόσμου,

Εγώ Ειμί το Φως του Κόσμου,

και Μακάριος εκείνος

που είναι η Ψυχή του σε Εγρήγορση

ότι Υπάρχει Φως μέσα στην Νύχτα (του)

ενώ χωρίς αξία μένει αυτός που η Ψυχή του

Αργεί και Αδρανεί*

*

Αυτή η Νύχτα της Αδράνειας

στον Πλανήτη Γη

έχει κρατήσει πολλούς πολλούς Αιώνες,

και νιώθω

πως τα Λόγια Αυτά

στο Εδώ και Τώρα

είναι πιο Σημαντικά από Ποτέ*

Και Αφορούν όλην την Ανθρωπότητα*

Την Περίοδο

που η Ανθρωπότητα

περνάει αυτήν την Μύηση,

αυτήν την επίγνωση πως ζούσε

σε βαθιά Νύχτα,

γίνεται Ένας Πόλεμος στο Αιθερικό,

τόσο στο Αιθερικό του Καθενός μας,

όσο και στο Συλλογικό*

Από την μία η Σκλαβιά στην Προσκόλληση

των γήινων αξιών,

κι από την άλλη το Φως του Αληθινού Εαυτού*

Ξέρουμε μέχρι τώρα τι επικρατούσε

στην Γη.

Σε κάτι τέτοιες Μαύρες Εποχές

σαν την Δική μας και τότε

είχε Εμφανιστεί ο Ιησούς

να Εξαγνίσει την Μαυρίλα της Ανθρωπότητας*

Τώρα Μεγάλη Εβδομάδα

η Ανθρωπότητα Είναι Μέσα Κλεισμένη

Ταπεινωμένη από την Ίδια της την Προσκόλληση

στην Μέρα της Μαρμότητας που ζούσε

μέρα με την μέρα, κάθε μέρα, αιώνες τώρα*

Την Μέρα της Μαρμότας την ζούσε τότε

όχι τώρα* 

Τώρα Εξαγνίζεται*

Αυτό που συμβαίνει είναι ένα Διάλειμμα

από την Μέρα της Μαρμότας

για να δεί ο Άνθρωπος

πως θέλει να συνεχίσει*

Ζωή χωρίς Θεό, χωρίς Πνεύμα,

χωρίς Ποίηση, χωρίς Αγάπη,

χωρίς Ομορφιά, χωρίς Ειρήνη,

χωρίς Χαρά,

δεν μπορεί άλλο να συνεχίσει*

Μεγάλο το Σκοτάδι

και Περιμένουμε..

και Γρηγορούμε...

*

''..Βλέπε λοιπόν Ψυχή μου

μην σε ύπνο βυθιστείς

για να μην στον Θάνατο παραδοθείς

και της Βασιλείας έξω κλειστείς

αλλά ανάνηψε κράζοντας·

Άγιος, Άγιος, Άγιος είσαι εσύ ο Θεός μας,

με την Προστασία σου των Ασωμάτων

Σώσε μας...'' 

Με Αγάπη*

Αριάνα Παπακώστα*