Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ Η ΧΡΥΣΩ, ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ..

 

27. 3. 2025

Η Γιαγιά μου η Χρυσώ

ήταν ένα Πλάσμα Υπέροχο

που είχε Όνειρα να Γίνει Ζωγράφος

όμως ζούσε σε ένα χωριό

και οι Γονείς της δεν είχαν τα χρήματα

να την στείλουν να μάθει*

Μετά ήθελε να γίνει Δασκάλα

αλλά πάλι τα Όνειρα της ναυάγισαν

γιατί για τον ίδιο λόγο

δεν μπόρεσε να Σπουδάσει*

Όμως η Γιαγιά μου, όσο ήταν Κορίτσι

άρχισε να Ζωγραφίζει πάνω στα Τελάρα

του Κεντήματος

κι έτσι πρώτα τα Ζωγράφιζε

μετά τα Κεντούσε

και μας έχει αφήσει Κομψοτεχνήματα

Σπουδαία

που είναι σαν Πίνακες Ζωγραφικής*

Δεν έγινε Δασκάλα

αλλά ήταν ο πιο Πνευματώδης Άνθρωπος

που Γνωρίζω,

καθώς πέρα από το ότι διάβαζε συνεχώς

βιβλία κι ενημερωνόνταν για τα πάντα

της άρεσε να ανταλλάσει απόψεις και ιδέες*

Η Γιαγιά μου Παντρεύτηκε τον Παππού μου

από Έρωτα

και εργάστηκε πολύ λίγο

και ως Επί το Πλείστον ήταν Νοικοκυρά*

Τα Πρώτα 12 χρόνια της Ζωής μου

ζήσαμε όλοι μαζί

εγώ, ο αδελφός μου, η μαμά μου

ο παππούς μου κι η γιαγιά μου,

( καθώς οι γονείς μου χώρισαν )

όπου η Γιαγιά μου ήταν η Νοικοκυρά

του Σπιτιού*

Τα είχε όλα στην Εντέλεια,

όχι μόνο το Νοικοκυριό, το Φαγητό,

την Ωραιότητα, την Αρμονία μέσα στο Σπίτι,

αλλά και την Ελαφρύτητα,

όλα τα έφερνε εις πέρας χωρίς βαρυγκόμια,

είμασταν τόσα άτομα

και όλα ήταν στην θέση τους,

όλα πεντακάθαρα, όλα άστραφταν,

κι εκείνη συνεχώς εργαζόταν μέσα στο σπίτι,

ακούραστη, διάφανη,

σαν Αερικό που δεν πατούσε

καν στις μύτες των ποδιών της,

τα έκανε όλα σαν να πετούσε,

πάντα κάπως μερικούς πόντους

πάνω από την Γη,

πανάλαφρη σαν πούπουλο,

σαν να μην έκανε προσπάθεια καμιά,

να είναι όλα σε Ευταξία,

κι όμως... εκείνη μόνο ξέρει τον Μόχθο

που τράβαγε κάθε μέρα,

να μας έχει στην πένα τόσα άτομα,

πλυμένους, φροντισμένους, τα'ι'σμένους,

και το κυριότερο να φέρει το Φως και την

Αρμονία ανάμεσα μας

και την Ηρεμία, και την Γλυκύτητα

όπως μόνο μια Θηλυκή Αρχή ξέρει να Φέρνει,

να είναι εκεί για μας να μας μιλήσει,

να μας ηρεμήσει, να μας ησυχάσει*

*

Η Γιαγιά μου είχε το Πλεονέκτημα να έχει

έναν Άντρα που την Αγαπούσε πολύ ~ τον

Παππού μου*

Και την ένιωθε την Αγάπη του και την

Στήριξη του*

Κι αυτό μάλλον έκανε την Σκληρή Εργασία

του Νοικοκυριού πιο Εύκολη*

Θα ήθελε να ήταν να είναι Ζωγράφος ή

Δασκάλα

αλλά τελικά η Ζωή και οι Συνθήκες

την οδήγησαν να είναι Νοικοκυρά*

Και το έκανε με Μεγάλη Επιτυχία

όπως Μεγάλη Επιτυχία θα είχε

με ό,τι καταπιάνονταν*

*

Το να είσαι Νοικοκυρά

έχει μέσα του μια Θυσία

γιατί στις Δυτικές Κοινωνίες

που ζούμε

σπουδαιολογείται εδώ και χρόνια

πολύ περισσότερο

η Δημόσια Ζωή από την Ιδιωτική*

Κανείς δεν θα δοξάσει την Γιαγιάκα μου

για το Έργο της,

κάπως το θεωρούμε όλοι Αυτονόητο,

κι όμως δεν είναι αυτονόητο....

Οι Αρχαίοι είχαν την Θεά Εστία

το Ιερό Πυρ που είναι πάντα

αναμμένο στο Κέντρο του Σπιτιού*

Η Εστία και η Δήμητρα

η Ιερή Φλόγα Ανάμμενη

στο Κέντρο του Σπιτιού,

αυτό είναι η Γυναίκα*

Είτε είναι μόνο Νοικοκυρά

είτε, ακόμα πιο δύσκολο,

να Εργάζεται και να είναι και Νοικοκυρά*

Να εργάζεται, και να έχει να κάνει και

όλα όσα απαιτεί ένα σπίτι και μια Οικογένεια*

Όπως η Μαμά μου που ήταν αναγκασμένη

να Εργάζεται για να μας Μεγαλώσει*

Και μετά να κάνει και το Νοικοκυριό*

Θυμάμαι πόσο μου έλειπε όταν

ήμουν μικρή γιατί δεν υπήρχε ο χρόνος

να κάνουμε πράγματα μαζι,

θυμάμαι πολλές φορές την κούραση της..

και την στεναχώρια μου που την έβλεπα

κουρασμένη*

*

Και τώρα... Πόσες Γυναίκες Τρέχουν

από το πρωί μέχρι το βράδυ,

εργάζονται γιατί δεν μπορουν να

κάνουν αλλιώς, εργάζονται

για να ζήσουν την Οικογένεια τους,

είτε είναι Μονογονεικές Οικογένειες,

είτε Όχι.

Και για μένα όλες οι Γυναίκες είναι

Αξιοθαύμαστες

και αυτές που Εργάζονται και οι

Νοικοκυρές...

Και μακάρι να είχαν την Ευχέρεια

όλες οι Γυναίκες να έμεναν στο Σπίτι τους

τα πρώτα χρόνια που τα παιδιά τους είναι

μικρά.

Γιατί και εκείνες χρειάζονται την Δύναμη

τους

είναι πολύ σημαντικό η Γυναίκα να είναι

ξεκούραστη

να μην εργάζεται δηλαδή έξω από το σπίτι

όσο τα παιδιά της είναι μικρά*

Είναι πολύ απαιτητικό το Έργο της

Μητρότητας*

Είναι πολύ απαιτητικό το Έργο του

Νοικοκυριού*

Είναι πολύ απαιτητικό το Έργο του να

Δουλεύεις και να είσαι Επαγγελματίας*

Είναι πολύ απαιτητικό το να είσαι

Εργαζόμενη Μητέρα*

Και είναι σίγουρο ότι το κάθετι έχει και το

τίμημα του*

*

Μέσα σε ένα Κόσμο που όλα είναι πολύπλοκα

και ανάποδα

το σημαντικό είναι να Στηρίζουμε ο Ένας τον

Άλλον

και όχι να κατακρίνουμε.

Έτσι αν μια Γυναίκα θέλει να μένει σπίτι της

με τα Παιδιά της

και να μην εργάζεται γιατί έχει αυτήν την

δυνατότητα,

καλά κάνει και το κάνει...

Αν πάλι μια Γυναίκα θέλει να Εργάζεται όσο

τα παιδιά της είναι μικρά,

καλά κάνει και το κάνει..

Το Πρόβλημα ξεκινάει όταν

δεν είναι επιλογή σου κάτι

και είναι καταναγκασμός.

Το Πρόβλημα υπάρχει από το ότι ενώ θέλει η

Γυναίκα

να κάτσει σπίτι με τα παιδιά της

δεν μπορεί γιατί πρέπει να δουλέψει για να

τα ζήσει.

Το Πρόβλημα υπάρχει, όταν απαγορεύουν

στην Γυναίκα

να βγει στην Δημόσια Ζωή, όταν υπάρχουν

Κοινωνίες

που απαγορεύουν στις Γυναίκες να

Σπουδάσουν

και να βγουν έξω από το σπίτι να Εργαστούν

και τις θέλουν στον Γυναικωνίτη και στα

Σκοτάδια.

Αυτά πρέπει να λύσουμε.

Σαν Άνθρωποι και σαν Πολιτεία*

~ Αριάνα*