Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

Η Άλκηστις, ο Άδμητος κι ο Ηρακλής. Ναι, είναι στο Γενέθλιο Χάρτη σου.




 3. 3. 2014


Καθαρά Δευτέρα στην Θεσσαλονίκη 

που βρέχει.




Σκέφτομαι την Άλκηστη και τον Άδμητο.


Ήθελα να γράψω κάτι 

για την Νέα Σελήνη του Μαρτίου 

με τον Ήλιο και τον Χείρωνα και τα Νερά

όμως το μυαλό μου είναι στην Άλκηστη.



Περιληπτικά και γρήγορα 

να πούμε πως

η Άλκηστις ήταν Βασίλισσα, γυναίκα του Βασιλιά Άδμητου.



Όταν ήρθε η ώρα του 'Αδμητου να πεθάνει, 

σε νεαρή ηλικία,

ο Απόλλων που τον αγαπούσε

του έδωσε την ευκαιρία να ζήσει, 

με τον όρο κάποιος άλλος να θελήσει

να πεθάνει στη θέση του.





Και μάντεψε ποιός, 

η Άλκηστις θέλησε να σωθεί

απ' το Χάρο ο άντρας της

και προσφέρθηκε εκείνη να πεθάνει για Χάρη του.

(χάρος - χάρη)






Το θέμα για μένα δεν είναι τόσο η Άλκηστη 

που θέλησε να πεθάνει γι' αυτόν που αγαπάει. 

Όταν αγαπάς, αγαπάς πέρα από τη Ζωή

και ναι είσαι έτοιμος να την δώσεις αν έτσι 

νιώσεις.





Το θέμα μου - κι αυτό που με κάνει

ν' απορώ, 

είναι πως ένας άντρας και δη ο άντρας της

το επιτρέπει αυτό.





Πως δηλαδή για να σώσει το τομάρι του 

- ένας δήθεν άνδρας

αφήνει την αγαπημένη του να πεθάνει στη θέση του.

Καθόλου ανδρείο. Καθόλου ρομαντικό. 

Καθόλου Πρέπον.





Ο Θάνατος λοιπόν έρχεται και παίρνει την Άλκηστη

εκείνη ξεψυχά μπροστά στα μάτια του ανδρός της

- ο θεός να τον κάνει,

ο οποίος της υπόσχεται να την τιμήσει με αιώνια πίστη,

ούτε ψύλλος στον κόρφο της!






Ευτυχώς όμως όταν κάποιος είναι τόσο αγνός και καθαρός

όσο η Άλκηστη, 

εμφανίζεται ο Από Μηχανής Θεός -

κι εδώ είναι ο Μέγιστος Ηρακλής 

που περνώντας από το παλάτι

του Άδμητου, 

μαθαίνει τα χαμπέρια της Άλκηστης

του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι 

και κατεβαίνει στον Άδη να την σώσει.

Και την σώζει.

Και την παραδίδει ξανά στον Άδμητο. 



Αυτό φυσικά μόνο χάπι - εντ δεν είναι.




Το χάπι - εντ θα ήταν αν η Άλκηστις

ζωντανή πια, παράταγε τον Άδμητο

και ακολουθούσε τον Ηρακλή.

Που σημειωτέον δεν την έσωσε γι' αυτό.

Δεν την έσωσε για ιδιοτελείς σκοπούς.

Την έσωσε γιατί ήταν ταγμένος στην Ζωή, 

στην Ανδρεία, στην Ισορροπία, στην Δικαιοσύνη.





Την έσωσε γιατί σαν Ήρωας που ήταν, 

το μόνο που μπορούσε να κάνει, 

ήταν να διορθώσει την Δυσαρμονία και

να την επαναφέρει στην Ζωή.




Έχουμε λοιπόν από τη μια τον Άδμητο 

που φέρνει τον Θάνατο

κι από την άλλη τον Ηρακλή που φέρνει την Ζωή.

Kαι στη μέση την Άλκηστη 

που είναι έτοιμη να σκοτώσει τον Εαυτό

της για χάρη αυτού που αγαπάει.

Που η αγάπη της δεν γνωρίζει κανένα όριο 

και δεν την ενδιαφέρει να βάλει όρια.

Η Αγάπη της την οδηγεί σαν το πρόβατο στην σφαγή.

Κι αυτό της δίνει χαρά.

Η θυσία της δίνει χαρά.

Θα κάνει τα πάντα, θα προσφέρει τα πάντα.

Χωρίς καν να νιώσει πως κάνει κάτι σπουδαίο.

Γιατί γι' αυτήν, αυτό είναι Αγάπη.






Υπάρχει λοιπόν στην Αστρολογία 

ο Αστεροειδής Άλκηστις 124

όπου ανάλογα σε ποιόν Οίκο 

του ωροσκοπίου μας τον έχουμε

εκεί, σε αυτόν τον Οίκο, στα θέματα αυτού του Οίκου,

λειτουργούμε όπως η  Άλκηστις.

Αθώα Πλάσματα γεμάτα Αγάπη που οδηγούνται 

σε θυσία, τα οποία ευτυχώς

σώζονται από τον Από Μηχανής Θεό.

Εκεί δίνουμε τα πάντα χωρίς να περιμένουμε τίποτα.

Εκεί όμως έρχεται και η δικαίωση.

Και η Σωτηρία. Και η Κάθαρση.






Υπάρχει φυσικά και ο Υποθετικός Πλανήτης

της Ουράνιαν Αστρολογίας που είναι ο Άδμητος.

Που συμβολίζει τον Θάνατο 

και την Νεκρική Παγωμάρα και Σιγή.

Την συρρίκνωση. Την ακινησία.




Στον Οίκο εκείνο του Ωροσκοπίου μας που έχουμε

τον Άδμητο, εκεί υπάρχει ένα τραύμα, ένας περιορισμός,

μια συρρίκνωση. 

Εκεί υπάρχει μια ντροπαλότητα.

Στα θέματα αυτού του Οίκου 

υπάρχει μια ξηρασία,

μια ολιγωρία, μια καθυστέρηση.






Και τώρα που το σκέφτομαι 

ίσως το αντίδοτο για την παγωμάρα του Άδμητου 

σε αυτόν τον Οίκο, είναι να προσπαθήσεις να φερθείς

με την Αγάπη και την Ζεστασιά της Άλκηστης.

Όσο πιο πολλές δοκιμασίες μπορεί 

να σου έρχονται σε αυτόν τον Οίκο

τόσο πιο πολύ σαν την Άλκηστη πρέπει να φέρεσαι.

Δηλαδή, να δίνεις αγάπη χωρίς να περιμένεις 

να πάρεις τίποτα. Και. Ξέροντας πως δεν θα πάρεις 

τίποτα, εσύ να συνεχίζεις να δίνεις αγάπη.





Για παράδειγμα. 

Έχω τον Άδμητο στην Ακμή του 7ου Οίκου μου.

Δηλαδή στον Οίκο των Σχέσεων και των Συνεργασιών.

Εκεί μπορεί να λαμβάνω ψυχρότητα ή παγωμάρα, 

ή να μην μπορώ να πλησιάσω και να με πλησιάσουν

οι Άλλοι με τον τρόπο που θα ήθελα. 

Ακόμα, και να μην θέλουν να μου δώσουν τίποτα. 

Πως μπορώ να το μετουσιώσω?




Να φερθώ στους Άλλους - ο 7ος έχει να κάνει με τους Άλλους -

σαν να είμαι η Άλκηστις.

Με απέραντη Αγάπη. Ανιδιοτελή Αγάπη.

Και τότε θα γίνει η Υπέρβαση

κι εκεί που αυτός ο Οίκος μαράζωνε

θα αρχίσει να ανθίζει. 





Και δεν θα μπορούσε επίσης να λείπει ο Ημίθεος,

ο Ήρωας, ο Ηρακλής, 

που εμφανίζεται στην Αστρολογία

σαν Αστεροειδής Ηρακλής 5143.





Οπότε ξέρεις, κοιτάζεις να δεις σε ποιον Οίκο

του Γενέθλιου Χάρτη σου είναι ο Ηρακλής

για να δείς και που έχεις να δώσεις τους περισσότερους

άθλους για να αποθεωθείς.

Που είσαι πλασμένος να υπερβείς τον Εαυτό σου

και να προσφέρεις.


Σε ποιόν Οίκο γίνεσαι Ήρωας και Ημίθεος.




****




Αγαπώ πολύ τον Ηρακλή.

Γιατί ήταν Θνητός και Ζούσε σαν Θεός.

Αγαπούσε σαν Θεός.



Αγαπώ πολύ τους Αστεροειδείς.

Τελευταία τους έχω συνεχώς στο μυαλό μου.

Μου μιλάνε και τους ακούω.

Αφηγούνται μια Ιστορία.

Και η ιστορία τους είναι η δική σου ιστορία.

Είναι η δική μου ιστορία.

Η δική του. Η δική της.

Είναι η Ιστορία της Ανθρωπότητας.







Καλό Βράδυ.

Καλή Σαρακοστή.





αριάνα παπακώστα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου