Πρόταση για Θέατρο* Η Αγάπη Άργησε μια Μέρα*

8. 12. 2017

Πρόταση για Θέατρο*

Η Αγάπη Άργησε μια Μέρα*

Στο Θέατρο Αργώ*

Από Τετάρτη μέχρι και Κυριακή*

*

Οι Γυναίκες, 

πάντα οι Γυναίκες,

πάντα ο Μυστικός Κόκκινος Μαύρος

σαν Μήτρα

Κόσμος των Γυναικών*

Αιώνες Αιώνων Κρυμμένος Κόσμος κάτω

από Βάρβαρες Πατριαρχικές Γρύλλιες*

Αιώνες Αιώνων με τον Έρωτα να Σπαράζει

χωρίς Καθρέφτισμα,

κρυφά στα Όνειρα των Κοριτσιών

που αφέθηκαν να τον Χάσουν

βάρβαρα,

χωρίς καν να τον γνωρίσουν,

και να μείνουν για πάντα Γριές Παρθένες

δηλαδή μια Ύβρις απέναντι στην ίδια τους

την Ζωή*

Γυναίκες που έζησαν κάτω από Σκιές

και Πένθος,

το Πένθος του να μην Καθρεφτίζουν Έρωτα,

δηλαδή Ζωή,

Γυναίκες Στρατιές από Πίσω μας

στα Προγονικά μας

Γυναίκες που ήταν Γιαγιάδες μας

και Προγιαγιές μας,

και Γιαγιάδες των Γιαγιάδων μας,

και αδελφές τους, και θείες,

και Γειτόνισσες,

Όλη Αυτή η Γυναικεία Απομόνωση

ριζωμένη ακόμα στα Κύτταρα μας,

στο Συλλογικό μας Ασυνείδητο,

πως ο Έρωτας είναι πάντα Προνόμιο Αντρικό

ποτέ Γυναικείο,

Αιώνες Αιώνων Παραίτησης του Έρωτα,

πίσω από κλειστές Πόρτες και Παράθυρα,

Γυναίκες που άλλο δεν είχαν

για να καταφέρουν να επιβιώσουν,

από το να Μισήσουν τον ίδιο τον Έρωτα,

να Μισήσουν όσες Γυναίκες τόλμησαν

να Ζήσουν τον Έρωτα,

και να τις εξοστρακίσουν*

Πόσος πόνος πόσος πόνος κλειδωμένος ακόμα

στα κύτταρα μας,

πόσος πόνος κλειδωμένος κι ανέκφραστος

μέσα σε αυτόν τον Κόσμο

των Γυναικών,

σε αυτόν τον Κόσμο που μπορεί

να μην υπάρχει πια στον Δυτικό Πολιτισμό,

αλλά υπάρχει σε Χώρες που η Γυναίκα

πρέπει ακόμα να ντρέπεται και να πολεμιέται

για τον Ερώτα,

να ντρέπεται δηλαδή για την ίδια της

την Ύπαρξη,

γιατί η Γυναίκα είναι Έρωτας*

*

Η Παράσταση του Ένκε Φεζολλάρι

με πήγε ακριβώς εκεί*

Στο κύτταρο μου*

Μου μίλησαν όλες οι Γυναίκες που

κουβαλώ μέσα μου,

όλες οι Ιστορίες που άκουσα

από την Γιαγιά μου,

όλος αυτός ο Πόνος

της Αμαρτίας να Είσαι Γυναίκα,

και να μην μπορείς να

είσαι ο Αρχηγός της Ζωής σου

γιατί Δοσμένες Εξουσίες και Ήθη

στο Απαγορεύουν*

Το υπέροχο μυθιστόρημα της Λιλής Ζωγράφου,

έγινε μια Υπέροχη Θεατρική Παράσταση,

με υπέροχες Ηθοποιούς,

στην Παράσταση παίζουν επτά Γυναίκες

οι οποίες με ένα πολύ ωραίο Σκηνοθετικό

Εύρημα παίζουν και τους Αντρικούς Ρόλους,

η Μουσική Συναρπάζει,

τα Δάκρυα μου κυλάνε,

η Αγάπη μου για τις Γυναίκες

και όλα όσα πέρασαν στους Αιώνες

θεριεύει,

και η Ευχή μου μετά

από αυτήν την Παράσταση

που με συγκίνησε βαθιά,

είναι να Θυμόμαστε Πάντα τι Είναι η Γυναίκα,

πως οι Γυναίκες γεννάνε Κόσμους

και φτιάχνουν Κόσμους,

καμιά Γυναίκα λοιπόν

ποτέ ξανά

να μην επιτρέψει σε Κανέναν,

σε καμία Θρησκεία, σε Κανένα Έθιμο,

καμιά Κουλτούρα, ούτε στον Εαυτό της 


τον ίδιο,

να Λησμονήσει να της Στείλει

το Γράμμα της Αγάπης*

Γιατί πολύ απλά 

αυτήν και μόνον αυτή, 

η Γυναίκα 

το Γεννά*

*

Όλος ο Θίασος Εξαιρετικός, 

με Ειδική Μνεία 

στην Ηθοποιό Μυρτώ Γκόνη

στον Ρόλο της Αμαλίας*


Τόση Ζωή, τόση Ενέργεια 


η Ύπαρξη της πάνω στην Σκηνή*

Είχε στιγμές που με μάγεψαν*

Με Αγάπη* 

Αριάνα Παπακώστα*