Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2020

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΝΕΑ ΣΕΛΗΝΗ ΤΟΥ 2020 ΣΤΟΝ ΥΔΡΟΧΟΟ*








23. 1. 2020




ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ


ΝΕΑ ΣΕΛΗΝΗ ΤΟΥ 2020


ΣΤΟΝ ΥΔΡΟΧΟΟ*





Σε παρακαλώ...


θυμήσου αυτές τις μέρες


πως είσαι σε μια διαδικασία


αποκόλλησης


σαν να γεννιέσαι


και να αφήνεις την Μήτρα


αυτόν τον Ασφαλή Χώρο


τον Υγρό


τον Ζεστό


αυτόν τον Χώρο που σε έθρεψε


τόσον καιρό,


όμως είναι η Ώρα


να Μεταβείς


από την μια μορφή ύπαρξης


σε μιαν άλλη,


να αποχαιρετήσεις


αυτήν την σκοτεινή σπηλιά


που μοιάζει με το Στομάχι του Κρόνου,


και να βγεις στο Φως*





Είναι οι Ώρες που σε έχουν πάρει


στα Χέρια τους


και σε πηγαίνουνε


και κανείς ποτέ


δεν μπόρεσε


να κάνει κάτι άλλο


απ' αυτό που προστάζουν οι Ώρες,


έτσι κι εσύ


προχωράς


κι ας μην το καταλαβαίνεις,


ξέρω


πως πονάνε τα σπλάχνα σου


τα κόκκαλα σου,


πως τα μάτια σου τρέχουν δάκρυα


και τα στήθη σου αναβλύζουν λυγμούς,


πως τώρα δεν βλέπεις ακόμα


την Νέα Ήπειρο που αναδύεται


για σένα,


όπως δεν βλέπει το νεογέννητο


την Ζωή που το περιμένει να ανθίσει


μές τους Ορίζοντες, τις Θάλασσες


και τις Ανατολές,


ξέρω


πως νιώθεις


πως ίσως οι Δύσεις να πιάσαν


μεγαλύτερο χώρο στην ζωή σου


απ' ότι τα Νέα Ξυπνήματα,


πως λες πως ο Χρόνος σου πέρασε


κι ακόμα οι Αγάπες


κι οι Ευτυχίες κοιμούνται για σένα


σαν τις Ωραίες Κοιμωμένες που τις μάγεψαν


σ' αιώνιο ύπνο, κι ακόμα δεν ήρθε


ο Πρίγκιπας να τις Ξυπνήσει,


πως η Ζωή δεν είναι αιώνια


πως υποφέρεις


και πως τίποτα και κανείς


δεν μπορεί να κάνει κάτι για σένα*


Ξέρω


πως αυτές είναι μέρες


που είσαι μέσα στην Άβυσσο


κι αναμετριέσαι με δαίμονες δικούς σου


και φαντάσματα,


και το μόνο που θα σου πω


είναι άστο να περάσει,


επίτρεψε στον Εαυτό σου


να καταδυθεί στον εσωτερικό σου


Άδη,


σαν να κάνεις μια Ελεύθερη Κατάδυση


χωρίς Φιάλες Οξυγόνου,


έτσι γυμνός, γυμνή, σαν έμβρυο,


έτσι κι αλλιώς


όλη η Ενσάρκωση μια Αναμέτρηση


είναι ανάμεσα στην Άβυσσο


και στην Ελευθερία,


όλη η Ενσάρκωση μια Κρατημένη Αναπνοή


στον πιο Βαθύ Ωκεανό


και μετά Φως κι Αγάπη και Πέταγμα


καθώς Αναδύεσαι,


και Ξανά και Πάλι και Πάλι*


Θα ανασάνεις,


άκουσε με,


θα βγεις απ' τον Βυθό


και θα ανασάνεις πάλι,


άλλες Ανάσες καινούργιες


πιο Βαθιές, πιο Συνειδητές,


πιο Φωτεινές*


Η Νέα Σελήνη του Υδροχόου,


η Πρώτη Νέα Σελήνη του 2020


σ'ελευθερώνει απ΄την Ψευδαίσθηση


πως η Ζωή είναι μόνο Μαύρο ή μόνο Άσπρο,


πως η Ζωή είναι μόνο Φως ή μόνο Σκοτάδι,


πως εσύ είσαι μόνο Καλός ή μόνο Κακός,


πως υπάρχει μόνο Δυστυχία ή μόνο Ευτυχία*


Η Ζωή, η ΕνΣαρκωση είναι όλα,


Οδύνη κι Ηδονή, Πόνος και Χαρά, Φόβος


κι Ελευθερία, Βούλιαγμα και Πέταγμα*


Κι αν το σκεφτείς


πολλές φορές ακριβώς την ίδια στιγμή


της Μεγαλύτερης Απελευθέρωσης σου


εσύ μπορεί να Φοβόσουν και να πονούσες


περισσότερο από κάθε άλλη φορά,


και μετά να ευγνωμονούσες, 


ή την Στιγμή του Μεγαλύτερου Πεσίματος


σου και Ψευδαίσθησης σου να βίωνες


την Μεγαλύτερη Ευτυχία, και μετά 


να γκρεμιζόσουν...


Όμως αυτή είναι η Ενσάρκωση,


Ηδονή κι Οδύνη μαζί,


κι αν αυτό σου γίνει συνειδητό


τότε σιγά σιγά ή και αμέσως


δεν θα κολλάς ούτε στην Οδύνη και στον Θρήνο


ούτε και στην Υπέρτατη Χαρά και Ευτυχία*


Θα τα βιώνεις όλα,


χωρίς άρνηση,


χωρίς Προσκόλληση,


έτσι απλά θα τα βλέπεις


να έρχονται και να φεύγουν,


όπως τα πουλιά που πετάνε στον Ουρανό,


όπως βλέπεις την αναπνοή σου


να εναλλάσσεται με την εκπνοή,


και είναι εντάξει*


Έχοντας στην Καρδιά σου


και στο Νού σου


πως είτε στην Ηδονή είτε στην Οδύνη,


ήρθες εδώ, στην Ζωή,


για να Εργάζεσαι για το Φως


για το Καλό και την Ωφέλεια


όλων των Όντων*


Καλή Ευλογημένη Νέα Σελήνη


Αγαπημένοι μου!





Με Αγάπη* 

Αριάνα Παπακώστα*



5 σχόλια:

  1. Τα λόγια σου είναι μεγάλη παρηγοριά!
    Σε ευχαριστώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι ετσι ακριβώς... Η ενσάρκωση είναι ήδονη και οδυνη μαζί - χαρμολυπη... ειναι και απεραντη Νοσταλγια για το Φως συντοχρονως, αυτο συνειδητοποιησα μολις τωρα!! Ευχαριστώ Πολύ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φεγγαράκι μου λαμπρό φέγγε μου να εισχωρώ, στα δικά μου τραύματα, του Θεού τα θαύματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όταν η νοσταλγία για το φως γινει συνειδητή πραξη και εργασία για το καλό όλων των όντων, οπως λες αγαπητη Αριανα, μου φανεται θ'αρχισει να ισορροπει ο αυλος και ο υλικος κοσμος... Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος της υπαρξης...
    Ευχαριστώ απο καρδιας

    ΑπάντησηΔιαγραφή