Για την Γιορτή της Μάνας*

(το έγραψα στο facebook το βράδυ της 10ης Μαΐου 2020)

Αργά, για την Γιορτή της Μάνας,

λίγο πριν φύγει η Μέρα,

Μάνα, αυτή που παιδεύτηκε

και μας παίδεψε,

ο Μόνος Κόσμος όταν ήμασταν παιδιά,

ο Παράδεισος στα Μικράτα μας,

κι η Κόλαση μας στην Εφηβεία,

Μάνα πάντα την Αγκαλιά σου Ψάχνουμε

στην Αγκαλιά των Όλων,

όλοι όσοι πέρασαν από αυτόν

τον ΕνσΣΑΡΚΩμένο Κόσμο,

μια Προσευχή στα Χείλη

σε μια Μάνα Πάντα,

σε Μια Παναγία, ή μιαν Αφροδίτη,

κι αν ο Θεός είχε Πρόσωπο Ανθρώπινο,

μια Μάνα με τον Μαστό στο Στόμα

ενός παιδιού θα ήταν,

κι όχι ο Παππούλης (συγχώρεσε με Πάτερ)

με τα Λευκά Μαλλιά και τα Μακριά Γένια,

μια Γυναίκα θα ήταν ο Θεός,

που Γεννά,

Κόσμους Παιδιά Ιδέες Συναισθήματα,

Είσαι Θεός Γυναίκα

Είσαι Θεός

Θεά,

Γεννάς Σύμπαντα, Φτιάχνεις Ανθρώπους,

Γκρεμίζεις κι Αποθεώνεις,

απ' τον Παράδεισο στην Κόλαση

στο Φως και στο Σκοτάδι,

Μάνα Θεά,

με την Δύναμη σου

τον Κόσμο

Έφτιαξες

κι αν το ήξερες

αλλιώς θα ήταν ο Κόσμος τώρα,

Αν ήξερες

αλλιώς θα φύσαγες στης Λάσπης τον Πηλό,

ξανά από την Αρχή,

Μάνα Θεά,

Σαν Γυαλί είσαι Εύθραυστη

και σαν Ατσάλι Παντοδύναμη,

Γεννάς Γκρεμίζεις Ανασταίνεις,

και Πάλι Με το Όνομα σου

Ξεψυχούν,

εδώ οι Άνθρωποι στην Γη*

Χρόνια Πολλά* 

Με Αγάπη* 

Αριάνα Παπακώστα*