*ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΣΤΙΣ ΜΥΚΗΝΕΣ* Ο Οίκος των Ατρειδών ~ Κλαίω για Σένα Βασιλιά*

 

31. 8. 2020

*ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΣΤΙΣ ΜΥΚΗΝΕΣ*

Ο Οίκος των Ατρειδών

~ Μυκήνες*

*

Κλαίω για Σένα Αγαμέμνονα

Βασιλιά των Μυκηνών

Κλαίω για τις Ανομίες που

ο Πατέρας σου ο Ατρέας έσπειρε,

και που τις Πλήρωσες Σκληρά

από μικρό παιδί,

ο Άφοβος κι Άκαρδος Πατέρας σου

ο Άφοβος και στους Θεούς ακόμα,

που στις Μυκήνες την Μοίρα του

πάνω σου Έριξε,

να σε κάνει σκληρό βασιλιά

και στρατηλάτη,

κλαίω για Σένα Άντρα

Μεγάλε

Στρατηγέ

για τις Ανόσιες Πράξεις

των Προγόνων σου

που δεν σ' αφήσανε να

ζήσεις την Αγάπη,

για το Καθήκον του Πολεμιστή

που έμπαινε πριν απ' τον Έρωτα, 

που έμπαινε πριν την Αγάπη 

του παιδιού σου

που για να φυσήξουν οι 'Άνεμοι

και να πάτε στου Χάρου τα δόντια

πόσο εύκολα θυσίασες,

για την Αλαζονεία σου

όταν πια Ερωτεύτηκες πρώτη φορά

στην Γκρεμισμένη Τροία,

να φέρεις την Ιέρεια Πριγκίπισσα

στα Άνομα Δώματα των Μυκηνών,

κι άλλη Φωτιά να μπει

χρησμούς θανατερούς

για Σένα και τον Έρωτα σου

μέσα στο Σπίτι σου

κρυμμένη συμφορά*

Κλαίω για Σένα Αγαμέμνονα

και σε πονώ

ώ πόσο σε πονώ

που για τα Εγκλήματα σου

όλα Εξιλεώθηκες

χάρη σε Αυτόν τον Έρωτα

που οι Θεοί βάλανε στην Καρδιά σου

για την Κασσάνδρα,

που πρόλαβες τα Εγκλήματα σου

να Εξιλεώσεις

όχι με το Φονικό σου απ΄της Γυναίκας σου

και του Εραστή της το μαχαίρι,

μα με τον Έρωτα σου με την Κασσάνδρα

την Τρωαδίτισσα Ιέρεια*

Κλαίω για Σένα Αγαμέμνονα,

δεν έπρεπε ποτέ να γυρίσεις

στις Μυκήνες,

ποτέ τον Έρωτα σου

εκεί δεν έπρεπε να πας

ποτέ Ευτυχία δεν σού δωσε αυτός

ο Τόπος,

Φωτιά και Δάκρυα και Αίμα

πάντα ήτανε γεμάτος

ο Οίκος των Ατρειδών,

μόνο για Σένα Κλαίω απ΄τους Ατρείδες,

μηδέ για τον Μενέλαο

που έσκουζε κρυμμένος πίσω σου

τον Μαστό της Ελένης ξανά να βυζάξει

όχι σαν Άντρας μα σαν Βυζανιάρικο

που του πήραν το γάλα,

κι εσένα έβαζε μπροστά

σαν πάντοτε να καθαρίσεις*

Μόνο για Σένα κλαίω, Αγαμέμνονα, 

που ό,τι έμεινε να θυμίζει τις Αρχαίες Μυκήνες

ο Τάφος σου, καίγεται,

ζητάει ακόμα ο Τόπος να καθαριστεί

από τα αποτρόπαια του Ατρέα

που ο Εξαγνισμός

δεν έχει τέλος;

ή μήπως

είναι για την Ψυχή σου

που δεν ησύχασε;

άραγε με την Κασσάνδρα μαζί

έμεινες στην Αιωνιότητα;

στον ίδιο Τάφο σας έθαψαν;

Ήταν το όνομα της η τελευταία σου

λέξη καθώς έπεφτες νεκρός;

Και τώρα Αιώνες Μετά

Φωτιά και Θρήνος

άναψε Πάλι στο Παλάτι σου

Βασιλιά

Ποιες Ερινύες πάλι Ξυπνήσανε;

Ποιός Πάλι Κάθαρση Ζητάει;

Γιατί ούτε στον Τάφο σου

ήσυχο δεν σε αφήνουν;

Αιώνες Περάσανε και πάλι οι Μυκήνες

Καίγονται,

Που είσαι; Τι Σκέφτεσαι; Σε ποιά Πέτρα

του Παλατιού Ανασαίνεις;

Μήπως είσαι Εσύ Βασιλιά

που σαν Αστεροειδής κοντά

στον 'Αρη κάτι θυμήθηκες

να Πάρεις Πίσω;

Ήσουν Εσύ ή οι Θεοί

που την Φωτιά Ανάψανε;

*

Τώρα στου Ουρανού τους Ορόφους

σαν Αστεροειδής Κατοικείς

κι η Κασσάνδρα το ίδιο,

Συγχωρέθηκες Βασιλιά

συγχωρέθηκες,

ότι πολύ αγάπησες

κι ας μην το ήξερε κανείς

παρά μόνο Εσύ

κι ας μην το γνώριζε κανείς

παρά μόνο Εκείνη,

και οι Θεοί μαζί που

πλάθουνε τις Ιστορίες

και στα Χέρια Τους μας Κρατούνε*

Οι Μυκήνες Καίγονται Βασιλιά

οι Μυκήνες Καίγονται,

πάντα γραφτό του

να Καίγεται

αυτό που Κρατά Ξίφος

και Μυκήνη θα πει η Λαβή

του Ξίφους*

Πάει το Ξίφος σου Βασιλιά

πάει η Λαβή του

Κάηκε

Κάηκε

και στην Θέση του

έμεινε μόνο η Αγάπη* 

Με Αγάπη*

Αριάνα Παπακώστα*