Ο Προπάππους μου ο Σπύρος ο Νέστορας!

 

12. 12. 2021

Του Αη Σπυρίδωνα Σήμερα!

Κι εγώ κάθε 12 του Δεκεμβρίου 

Γιορτάζω τον Δικό μου Άγιο,

που έκανε τα δικά του

μικρά ή μεγάλα Θαύματα,

και τον Μνημονεύω

εγώ η Δισέγγονη του

που δεν τον γνώρισα ποτέ μου,

τον Έχω όμως τόσο στην Καρδιά μου,

και τον Παρακαλώ

κι αυτόν και όλους τους Σοφούς μας Προγόνους,

να μας Καθοδηγούν με την Ζωή τους

με τον Παράδειγμα Τους,

και ίσως με έναν Ψίθυρο ή μια Έμπνευση

που θα μας στείλουν μαγικά,

Παρακαλώ

να έχω Μάτια, Αυτιά και Ψυχή Ανοιχτά

να Αφουγκράζομαι

τι Λένε οι Πρόγονοι μας*

Tι Θα έλεγες Παππού Σπύρο

για όλα όσα ζούμε Σήμερα;

τι θα μου έλεγες εμένα προσωπικά;

Μακάρι να ήσουν εδώ,

ή με μια Χρονομηχανή να ερχόμουν

εκεί που ζούσες και να άκουγα

τις Απαντήσεις σου

στα Ερωτήματα μου!

*

Ο Προπάππους μου ο Θεραπευτής

Σπύρος Νέστορας*

Γεννήθηκε στις 31. 1. 1882

στον Κολινδρό Πιερίας κι έζησε εκεί*

Πέθανε στις 27. 6. 1962

Θεράπευε με τα χέρια του ανθρώπους και ζώα.

Όταν ήταν πολύ νέος δούλευε

στις Αλυκές, κοντά στον Κορινό

που έβγαζαν το αλάτι

από την Θάλασσα,

και μετά έγινε Κτηνοτρόφος

απέκτησε κοπάδι με πρόβατα,

όλοι τον θυμούνται σαν ένα

πολύ Εργατικό και Δημιουργικό Άνθρωπο*

Η θεραπεία ήταν έμφυτη μέσα του.

Δεν την διδάχτηκε.

Αλλά Ήξερε σαν να Είχε Διδαχθεί*

Κόσμος από τους γύρω Νομούς

και τις γύρω περιοχές πήγαινε σε Αυτόν,

να τους κάνει καλά

κυρίως στα Ορθοπεδικά Ζητήματα*

Θεράπευε όποτε του το ζητούσαν

πάντα αφιλοκερδώς, χωρίς καμιά

πληρωμή, πάντα με Αγάπη*

Πολλές φορές όταν άνθρωποι πήγαιναν

από μακριά στο σπίτι του

για να τους Θεραπεύσει,

τους κράταγε να κοιμηθούν εκεί,

έλεγε στην Προγιαγιά μου να τους

στρώσει στον Οντά,

που να τρέχουν, έλεγε, μες στην νύχτα.

Άλλες φορές, ερχόταν και τον έπαιρναν,

και τον πήγαιναν αυτόν εκεί που έμενε

ο ασθενής* Και πάντα πήγαινε*

Πάντα πρόσφερε τις υπηρεσίες του,

σε όποιον του το ζητούσε*

Δεν μιλούσε πολύ, του άρεσε να τραγουδά,

να καπνίζει που και που την πίπα του,

να πίνει το κρασάκι του*

Ήξερε πράγματα που άπτονται

θα λέγαμε σήμερα της Ολιστικής

Προσέγγισης*

Όταν αρρώσταινε καθόταν χωρίς φαγητό

με ελάχιστο νερό μέχρι να γίνει καλά*

Δεν Πρόλαβα να τον Γνωρίσω,

όμως έχω ακούσει τόσες ιστορίες για

Εκείνον που είναι σαν να τον ξέρω,

νιώθω Αγάπη κι Ευγνωμοσυνη,

και τον σκεφτομαι συχνα*

Ήταν ένας Άνθρωπος από εκείνους

που είναι Άνθρωποι ~ Αερικά,

που μόνο Φως κι Αγάπη έφερε

στο Πέρασμα του*

Χαράχτηκε στις μνήμες

όλων όσων των γνώρισαν

αλλά και σ'αυτούς που τον είχαν μόνο

ακουστά.

Όλοι τον Μνημονεύουν τον Παππού τον

Σπύρο*

Κι έτσι σήμερα

ημέρα της Ονομαστικής του Γιορτής,

θέλησα να τον Μνημονεύσω κι εγώ

η Δισέγγονη του,

να ανάψω το καντηλάκι για την Ψυχούλα του,

Ευλογημένος Πάντα,

με το Παράδειγμα του, τη Ζωή

και το Πνεύμα του

να Φωτίζει τον Δρόμο μας*

Mε Αγάπη* 

Αριάνα*