Στην Γιαγιάκα μου* Στην Παντοτινή μου Θεά*

23. 5. 2015



Στο Σπίτι της Γιαγιάκας Μου*

Σαν όταν είσαι στον Ναό*

Μιλάς με τον Θεό*

Κι ας μην τον Βλέπεις*

Έτσι κι εγώ της Μιλώ*

Και Κείνη* Η Θεά μου*

Μου Απαντά*

Και μ' Αγκαλιάζει*

''Νεράιδα μου''...με λέει*

Και η Ψυχή μου την Ακούει

και Λιγώνει και Σπαρταρά*




Η Καρδιά μου σαν άδειο Κλουβί

που από μέσα του

πέταξε το πουλάκι*

Και είναι το Κλουβί που σπαρταρά*

Το Κλουβί που δεν ακούει το Κελάηδημα*

Ούτε τα Φτερουγίσματα

πάνω κάτω στην Ανατολή του Ήλιου*

Ούτε τα Αρώματα που Αναδυόταν 

από τα Φτερά τα Τριανταφυλλένια*





Και το Κλουβί ρωτάει το Πουλί*

''Που Είσαι Αγαπημένο μου;

Που Κελαηδάς και Δεν Ακούω την Φωνή Σου;''

Και το Πουλί αποκρίνεται*

''Κι αν αλλού τώρα Κελαηδώ

κι αν σ' άλλους Ουρανούς πετώ

πάντα είμαι Εδώ

και σε Κοιτώ*

Κι Εκεί κι Εδώ*

Μην Κλαίς Αγάπη μου*

Ελεύθερο Πετώ*

Κι Είμαι Παντού*

Σαν τον Θεό που λες πως είναι στον Ναό*

Πάντα Μαζί σου*

Κι ας μην με Βλέπεις*...''







Στην Αγαπημένη μου Τριανταφυλλένια*

Που Δεν Είχε Ούτε Ένα Αγκάθι*



Με Δάκρυα Ευγνωμοσύνης*


Από Τώρα και για Πάντα*




Με Αγάπη*

Αριάνα Παπακώστα