27. 6. 2017
Να γίνεις εσύ σπίτι για τους Άλλους*
Αυτό
το Σπίτι των παιδικών σου χρόνων
που
ψάχνεις και νοσταλγείς
δεν υπάρχει πια*
Μπορεί και να μην υπήρξε ποτέ*
Όταν το ανακαλείς σαν κάτι μαγικό
είναι αυτήν την μαγεία μέσα σου που ανακαλείς*
Νοσταλγείς αυτό που έφερες εσύ
κι ας μην υπήρχε έξω με τον τρόπο
που το ζούσες τότε*
Μνήμη και Νοσταλγία κι Ενθύμηση*
Το Σπίτι*
Αυτό το Σπίτι του Καλοκαιριού*
Τότε που ήσουν μικρή και ξένοιαστη*
Και τα Καλοκαίρια είχαν την Μυρωδιά
των λουλουδιών όταν νύχτωνε
και την μουσική συναυλία των τζιτζικιών
το μεσημέρι,
που νόμιζες πως ήταν εξωγήινα πουλιά
αόρατα,
κι ερχόταν να πάρουν πληροφορίες
και να τις στείλουν στους από πάνω*
Το Σπίτι σου*
Η παιδική σου ηλικία*
Μέχρι να καταλάβεις πως το σπίτι
που ψάχνεις να βρεις,
αυτός ο μαγικός χώρος
που κρατάει η ενθύμηση
σου, είναι μέσα σου*
Ψάχνεις και ξαναψάχνεις αυτό το Σπίτι
σε φίλους, αγαπημένους, συντρόφους,
και δεν το βρίσκεις ποτέ*
Ακόμα και να ξαναγυρίσεις πίσω
στο Σπίτι αυτό,
δεν θα ναι το ίδιο*
Άνθρωποι που τότε σου έδιναν την
Ζεστασιά τους, τώρα δεν ζουν πια,
κι οι άνθρωποι που Ζουν
δεν είναι πια οι ίδιοι*
Κανείς δεν είναι πια ίδιος
με αυτό που ήταν
στην μαγική αυτή ζώνη
που λέγεται το Σπίτι της παιδικής μου
ηλικίας*
Μόνο εντός μου μένει ίδιο κι
απαράλλαχτο*
Και πιάνω πολύ συχνά τον εαυτό μου
να ψάχνω αυτό το σπίτι
έξω από μένα*
Κι αυτό μ' αφήνει με μια θλίψη*
Δεν το βρίσκω ποτέ*
Κι αρχίζω να καταλαβαίνω
πως είμαι εγώ που πρέπει
να γίνω αυτό το Σπίτι
που ψάχνω στους Άλλους,
πως πρέπει εγώ να γίνω πια
αυτό το Σπίτι για τους Άλλους*
Να γίνεις εσύ το Σπίτι που ψάχνεις
να βρεις*
Αυτό μου φωνάζει αυτή η περίοδος*
Να γίνεις εσύ αυτό το Γλυκό Φιλόξενο Ζεστό
σπίτι της παιδικής σου ηλικίας*
Αυτό το σπίτι του Καλοκαιριού
που έχεις στην καρδιά σου,
να γίνεις Εσύ*
Σπίτι*
Να γίνεις*
Για τους Άλλους*
Ανθρώπους*
Εσύ*
Σπίτι*
( Ήλιος
στον Καρκίνο
<3 )
Με Αγάπη*
Αριάνα Παπακώστα*