Εμείς το επιλέξαμε το Παιχνίδι της Ενσάρκωσης* Ας το Χαρούμε για να Ελευθερωθούμε*

 19. 1. 2015

Είναι πολύ δύσκολο

ο Nους

να συλλάβει την Tρέλλα του ανθρώπου*

Διότι

αποφασίσαμε κάποια στιγμή

να Ενσαρκωθούμε

ως Άνθρωποι,

και να παίξουμε το παιχνίδι

Γεννιέμαι ~ Πεθαίνω ~ Απελευθερώνομαι*

Εμείς το αποφασίσαμε*

Και μετά ξεχάσαμε

πως εμείς το αποφασίσαμε,

και πως δεχτήκαμε

τους όρους αυτού του Παιχνιδιού*

Γιατί Αυτό το Παιχνίδι

έχει κανόνες*

Και το ξέραμε*

Τέτοια Τρέλα Είχαμε*

Θέλαμε ντε και καλά να Ενσαρκωθούμε*

Και μετά φοβόμαστε τον Θάνατο,

και κλαίμε γι΄ αυτόν,

φοβόμαστε την Ζωή,

και κλαίμε γι΄αυτήν,

φοβόμαστε την Ασθένεια,

ξανακλαίμε,

ενώ αυτά ανήκουν στους κανόνες του Παιχνιδιού*

Εμείς τα επιλέξαμε*

Και ξεχνάμε να ζήσουμε το Ωραίον

του Πράγματος*

Ανάμεσα στο Γεννιέμαι και Πεθαίνω,

κάπου ξεχάσαμε την Ομορφιά της Ζωής*

Θέλαμε ντε και καλά να Ενσαρκωθούμε*

Και πιστεύαμε πως μετά θα ήταν πολύ εύκολο

να ξεκολλήσουμε

απ' τον Ανθρώπινο Κύκλο*

Γεννιέμαι ~ Πεθαίνω ~ Απελευθερώνομαι*

Δηλαδή,

Γεννιέμαι ~ Πεθαίνω ~ κι Έξω απ' την Πόρτα*

Αμ δε!

Διότι αυτό το ''Έξω απ' την Πόρτα''

δεν το βλέπουμε*

Κάπου χάσαμε το Κλειδί*

Το τρίτο Σκέλος*

Το Απελευθερώνομαι*

Το Ξεχάσαμε*

Και κολλήσαμε εδώ*

Ανάμεσα στο Γεννιέμαι ~ Πεθαίνω

και μετά πάλι Γεννιέμαι ~ Πεθαίνω

και ξανά και ξανά*

Αιώνες των Αιώνων!

Φτάνει βρε αδερφέ! Γκώσαμε!

Και να πεις πως και στο ενδιάμεσο

το απολαμβάνουμε,

μας βλέπουν από τους άλλους πλανήτες

και γελάνε

με τα χάλια μας*

Γεννιόμαστε Πεθαίνουμε, Γεννιόμαστε Πεθαίνουμε...

Και στο ενδιάμεσο αιώνες ταλαιπωρίας,

κούρασης, δυστυχίας,

με πολέμους, μίση

και πάθη μεταξύ μας και άλλα πολλά...

Και πως δηλαδή να το δούμε

το ''Απελευθερώνομαι''

αν εξακολουθούμε να υποφέρουμε;

Και να κάνουμε και τους άλλους να υποφέρουν;

Να παίζουμε τον ρόλο των βασανισμένων,

των βασανιστών,

και των σωτήρων;

Πως να το δούμε το ''Έξω απ' την Πόρτα''

αν η Ψυχούλα μας

δεν ησυχάσει;

Γατί τόση ταλαιπωρία;

Γιατί τόση Ψευδαίσθηση;

Aφού Είναι Ένα Παιχνίδι*

Εμείς το Κάνουμε*

Εμείς το Παίζουμε*

Γιατί δεν κοιτάμε να το Παίξουμε όμορφα;

Γιατί δεν κοιτάμε η Κάθε μας Μέρα

να είναι Γιορτή;

Γιατί δεν κοιτάμε η Κάθε μας Μέρα

να είναι Χαρά κι Απόλαυση;

Και γιατί δεν κοιτάμε

πως θα κάνουμε Χαρά κι Απόλαυση

και την Κάθε Μέρα 

όλων των Άλλων Όντων 

που μας συντροφεύουν στο Ταξίδι μας;

Ανθρώπων και Μη*

Ίσως αυτό να είναι και το Κλειδί

που θα ανοίξει την Πόρτα*

Για να βγούμε έξω απ' Αυτήν*

Με Αγάπη*

Αριάνα Παπακώστα*