ΑΡΗΣ ΣΤΟΥΣ ΙΧΘΥΣ (2). Ο Κανένας

Άρης στους Ιχθύς (2)

Από την Αριάνα Παπακώστα

Ο ΚΑΝΕΝΑΣ

Φαντάστηκα τον Άρη στους Ιχθύς, και τον Άρη στον δωδέκατο Οίκο σαν το ταξίδι του Οδυσσέα στην Ιθάκη μετά τον Πόλεμο της Τροίας.

Τον είδα να παλεύει μέσα στα κύματα σ' έναν αγώνα να σωθεί από τη Χώρα της Απώλειας για να παραμείνει Εστιασμένος στο Κέντρο του.

Και μετά τον είδα να συνομιλεί με τον Κύκλωπα Πολύφημο.

Το όνομα του Κύκλωπα έχει σημασία.

Ο Μονόφθαλμος Κύκλωπας Πολύφημος - αυτός με την μεγάλη φήμη - ρωτάει τον Οδυσσέα πως τον Λένε.

Και κείνος του απαντά: τ' όνομα μου είναι ΚΑΝΕΝΑΣ.

Ο Πολύφημος έτρωγε ανθρώπους, τους κατάπινε, είναι εύκολο να καταλάβουμε πως όταν ζει κάποιος για την Φήμη του, όταν αγωνιά να κάνει Όνομα και να' χει Ταυτότητα, τρώει τον Εαυτό του και τους άλλους. Περιορίζει την Ύπαρξη του στο μικρό πλαίσιο ενός Εγώ και δεν μπορεί να δει τίποτα έξω απ' αυτό το Εγώ.

Μην ξεχνάμε ότι είναι Μονόφθαλμος. Κι ότι είναι παιδί του Ποσειδώνα.

Ο Κανένας όμως νίκησε τον Πολύφημο.

Και τον νίκησε πληγώνοντας τον στο μοναδικό μάτι δίνοντας του έτσι την ικανότητα να ''δει'' μέσα από την απώλεια αυτό που δεν έβλεπε πριν.

Και ο Πολύφημος και ο Κανένας εκπροσωπούν Ποσειδώνιες Ποιότητες. 

Ο μεν Κύκλωπας την οφθαλμαπάτη και την εγκληματική ανθρωποφαγική πλάνη, ο δε Κανένας την Αφύπνιση, την Θέωση και την Ολότητα.

Μεταξύ Ουρανού και Γης τα όρια χάνονται.

Το περίγραμμα του ποιος είμαι εγώ ποιος είσαι εσύ, ποια είναι η Ζωή και ποιος ο Θάνατος, είμαι αληθινός είμαι όνειρο, υπάρχω ή είμαι προβολή κάποιου άλλου, αυτό το περίγραμμα, εδώ σε αυτές τις Ποσειδώνιες Ποιότητες γίνεται θολό και πολλές φορές ανύπαρκτο.

Ο Ποσειδώνιος - Κανένας εγκαταλείπει τον εαυτό του σε κάτι που ξεπερνάει το σώμα του, το εγώ του και την προσωπικότητα του. Δεν ξέρει καν ποιος είναι πολλές φορές, έχοντας την κληρονομιά να αντανακλά τις προβολές των άλλων και να νιώθει στα έγκατα της ύπαρξης του και τον πιο λεπτοφυή σπαραγμό του περιβάλλοντος του.

Έχει εμπιστοσύνη όμως στον Ουρανό και πρώτα δρα, μετά επιθυμεί και στο τέλος νιώθει την αξία της πράξης του. 

Τα έχει αφήσει όλα κι έχει κρατήσει αυτό που δεν μπορεί να του πάρει κανείς.

Την Ψυχή και το Πνεύμα του.

Έχει αφήσει τη Βούληση του στα χέρια του Θεού, είναι το ΟΝ και το Μη ΟΝ,  αιωρείται Κρεμασμένος από το Δέντρο της Ζωής και της Γνώσης, ανάμεσα στον Υλικό Κόσμο και τον Κόσμο του Ουρανού.

Κρεμασμένος σαν τον Εσταυρωμένο που επιλέγει να πάρει πάνω του τη δυσαρμονία όλων των αρνητικών σκεπτομορφών για να την μετουσιώσει σε Φως και Αγάπη.

Γιατί τι άλλο ήταν ο Ιησούς και όλοι οι Ιεροί Διδάσκαλοι που έχουν εισέλθει στον Γήινο Χρόνο, παρά ο ΚΑΝΕΝΑΣ?

Και πόσο η διδασκαλία τους για την αυτοαπελευθέρωση μας, βασίζεται στο να νιώσουμε ότι είμαστε ΚΑΝΕΝΑΣ δηλαδή ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Ο Κανένας υπερβαίνει το νόμο της βαρύτητας με μια αντιστροφή των Νόμων της Έλξης, ελκυόμενος από τον Ουρανό. Γίνεται έτσι ο αγγελιοφόρος, αυτός που απεκδύεται τα βαρίδια της περιοριστικής προσκόλλησης στο σώμα - ύλη, και μεταφέρει τα μηνύματα των Θεών στους Ανθρώπους και τα μηνύματα των Ανθρώπων στους Θεούς.

Αυτό μπορεί να έχει και μια μοναξιά, μια απομόνωση που είναι απόλυτη, γιατί ο Κανένας βρίσκεται στο σημείο Μηδέν ανάμεσα στα πεδία της γήινης και της ουράνιας έλξης. Από αυτό το σημείο Μηδέν η Ψυχή ανυψώνεται με τη βαθιά σκέψη των θεϊκών οντοτήτων, ή κατεβαίνει για να δράσει στο ανθρώπινο πεδίο. Αν αφεθεί να τον τραβήξει το αστρικό, μπορεί να ξεχάσει ποιός είναι και για ποιό λόγο ήρθε στη Γη.

Ο Ποσειδώνιος Άνθρωπος αιωρείται ανάμεσα στο Θεϊκό του στοιχείο από τη μια, και την υδάτινη αστρική έλξη προς το βυθό της πλάνης και της ψευδαίσθησης από την άλλη.

Στην κατώτερη του εκδήλωση, προσπαθεί να ''φύγει'' από τον πόνο που του δημιουργεί η προσκόλληση προς το σώμα του, φυλακίζοντας τον εαυτό του με αλυσίδες φτιαγμένες από ναρκωτικές ή ψυχότροπες ουσίες, ή αλκοόλ, ή οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να τον μεταφέρει μακριά από την βαριά αίσθηση του σώματος του. Άλλες φορές επιλέγει την τρέλα ή την ψυχοσωματική ασθένεια.

Τότε μπαίνει σε έναν κυκεώνα που θα τον ρουφήξει σε ένα βυθό πλάνης, απόσυρσης κι απελπισίας, στη λησμονιά του ότι ενώ θα μπορούσε να είναι τα Πάντα επέλεξε να γίνει Τίποτα. Θυσιάζει την Αιωνιότητα της Ψυχής του, στο Πρόσκαιρο μιας Ψεύτικης Ελευθερίας. Που τελικά καταλήγει πιο Φυλακή  απ' τις Φυλακές. 

(Η λέξη Ψυχή και η λέξη Ψέμα - Ποσειδώνιες Λέξεις - αρχίζουν από το γράμμα Ψ, σύμβολο της Τρίαινας του Ποσειδώνα)

Επειδή όμως ο Ποσειδώνιος Άνθρωπος εμπεριέχει μέσα του τον Θεϊκό Σπινθήρα του Κανένα, μπορεί όταν ο ίδιος το Θελήσει, να ανέβει στην επιφάνεια του Ωκεανού και να ανέλθει στο Πνευματικό Πεδίο όπου μπορεί να μεγαλουργήσει.

Η Πνευματική Εργασία, ο Διαλογισμός, η Προσευχή, η Τέχνη, η Μουσική, η Δημιουργία, ο Σκοπός, η Προσφορά, η Ανιδιοτελής Αγάπη, η Θεραπεία, η Αυτογνωσία, η Γείωση, το Φως, η Ειρήνη, η Εναρμόνιση Σώματος Ψυχής Πνεύματος, πρέπει να είναι οι παντοτινές βάσεις του, πάνω στις οποίες θα στηριχτεί για να φτάσει να γίνει αυτό που Είναι.

 ''Γιατί τι θα ωφεληθεί ο Άνθρωπος αν τον Κόσμο όλο κερδίσει, και την Ψυχή του ζημιωθεί? ''

Ο Ποσειδώνας, ο Δωδέκατος Οίκος, ο Άρης στους Ιχθύς, οι Ιχθύς, είναι ο Κανένας

Ο Κανένας λέει: Δεν είμαι εγώ αλλά Εσύ. Είμαι κι Εγώ κι Εσύ. Είσαι μέσα μου κι είμαι μέσα σου. Είμαι τα Πάντα και Τίποτα. Είμαι Αυτό κι Εκείνο. Είμαι η Πέτρα κι είμαι η Σαύρα. Είμαι η Χαρά και η Λύπη. Είμαι πάνω απ' τη Χαρά και τη Λύπη. Είμαι ο Θεός και είμαι ο Άνθρωπος. Είμαι η Αγάπη. Είμαι ο Έρωτας. Είμαι η Ζωή και ο Θάνατος. Το Φως και το Σκοτάδι. Είμαι ο Χρόνος. Είμαι ο Χώρος. Είμαι το Κενό. Είμαι ΟΛΑ. Είμαι ο ΚΑΝΕΝΑΣ.

αριάνα παπακώστα