Πανσέληνος ~ Έκλειψη Σελήνης στον Καρκίνο* Είμαστε σαν Δέντρα χωρίς Ρίζες*

10. 1. 2020

Πανσέληνος κι Έκλειψη Σελήνης 

στην 20η Μοίρα του Καρκίνου* 

Σήμερα Παρασκευή στις 21:21

***

Μια Πανσέληνος Μάνα Ιέρεια Μήτρα 

που σκοτεινιάζει το Φως της 

για να σου δώσει μια Δεύτερη Ευκαιρία 

στην Τωρινή Ενσάρκωση σου* 

Απέναντι της ο Θεριστής Κρόνος 

κι ο Πλούτωνας ο Θεός του Κάτω Κόσμου

μαζί με τον Ήλιο και τον Δία 

και τον Νότιο Δεσμό το Κάρμα δηλαδή 

της Συλλογικής Ψυχής (σου)*

Πρόκειται για τον Θάνατο και την Αναγέννηση σου, 

ο Θεριστής κόβει, αφαιρεί όσα

δεν σου χρειάζονται 

το Κάρμα σου αφαιρείται,

εδώ και δύο χρόνια καις Κάρμα, 

και να τα αποτέλεσματα 

εδώ μπροστά σου απτά, 

πραγματικά, 

η Κατάσταση στην Οποία βρίσκεσαι τώρα, 

είναι το αποτέλεσμα διεργασιών 

που έχουν ξεκινήσει πριν καιρό,

τώρα σου δίδεται μια Δεύτερη Ευκαιρία, 

μια Δευτέρα Παρουσία, 

μια Δεύτερη Γέννηση, 

Μηδενίζεις Μέσα στην Κοσμική Μήτρα 

της Θείας Μητέρας,

σκοτεινιάζει ο Κόσμος Εντός σου 

λίγο πριν βγείς στο Φως ξανά, 

οφείλεις να μάθεις να ''Πεθαίνεις''

οφείλεις να μάθεις να ''Ζεις''

και να Ζεις καλά, ωραία, όμορφα, 

και να μάθεις και στους άλλους

να ζουν καλά, ωραία, όμορφα, 

οφείλεις να Ανυψωθείς 

σε ένα Πνευματικό 

δηλαδή σ' ένα Απέραντα Ερωτικό 

κι Ευδαιμονικό Πεδίο Ύπαρξης,  

οφείλεις να Γεννάς τον Εαυτό σου 

Ξανά και Ξανά από τα Σκοτάδια σου, 

και οφειλείς να Επιτρέπεις στα Σκοτάδια σου 

να Υπάρχουν μόνο για να σε Οδηγήσουν 

ακόμα πιο γρήγορα στο Φως, 

όπως κάνει μια Μήτρα που σε Γεννά

στην Ομορφότερη Ενσάρκωση σου*

***

Αυτή η Πανσέληνος είναι το Θηλυκό σου Κομμάτι

που σε ρωτάει κατά πόσο δίνεις φροντίδα,

αγάπη, τροφή, χάδι, στοργή, αγκαλιά, 

στον Εαυτό σου και στους Άλλους, 

στους Δικούς σου, στους Αγαπημένους σου* 

Όμως αν δεν μπορείς να δώσεις σε Σένα 

όλα τα παραπάνω, 

το σίγουρο είναι πως δεν μπορείς να τα δώσεις 

και στους Άλλους, 

κι έτσι από Φως κι Αγάπη 

γίνεσαι χωρίς να το καταλαβαίνεις 

Θεριστής και Σκοτάδι και Πάγος

για Σένα πρώτα 

και μετά για τους Άλλους* 

Και αυτό η Ψυχή (σου) πιά δεν το θέλει* 

Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο 

που η Συλλογική Ψυχή της Ανθρωπότητας 

είναι πολύ Παγωμένη

πολύ Μουδιασμένη 

πολύ Κρυμμένη και Σφιγμένη 

κι αυτό άλλο δεν θα το ανεχτεί 

ούτε η ίδια 

ούτε το Κοσμικό Γίγνεσθαι* 

***

Χρειαζόμαστε Αγάπη Αγκαλιά 

Σπίτι Οικογένεια Μάνα Πατέρα Ρίζες 

Άντρα Γυναίκα Έρωτα Αφοσίωση

Εστία Χώμα Γη Νερό Θάλασσες

Παιδιά Τραγούδια Χαρά Παιχνίδι 

Ιστορία Προγόνους Δέντρα Δάση

Δεν Έχουμε Ρίζες, φωνάζει αυτή η Πανσέληνος 

έχουμε Κλαδιά και Κορυφές, 

αλλά δεν έχουμε Ρίζες, 

και θα πέσουμε, 

είμαστε σαν Δέντρα χωρίς Ρίζες, 

ξεχάσαμε την Ιστορία μας, 

τον Κύκλο των Γιαγιάδων και των Παππούδων μας, 

την Βάση μας, 

την Μήτρα που μας Γέννησε, 

τους Προγόνους μας,

την Γη, 

ξεχνάμε την Γη, 

την Ρίζα μας, 

καίμε την Ρίζα μας, 

θα μείνουμε χωρίς Βάση 

και θα πέσουμε, 

όπως έπεσαν εκείνοι οι Άνθρωποι 

στα Αρχαία Χρόνια από τον Πύργο της Βαβέλ, 

είχαν ανέβει στην Κορυφή του Πύργου

είχαν ξεχάσει τα Θεμέλια και τα Υπόγεια τους, 

θέλαν να έχουν όλοι τον έλεγχο

της Κορυφής και αφήσαν τα υπόγεια 

στις αράχνες,

και έκανε μια ο Πύργος και τους Τίναξε όλους 

από πάνω του, 

και γκρεμιστήκαν 

γιατί δεν είχαν καμιά Ρίζα, 

καμιά Σχέση, καμιά Αγάπη, 

κανέναν Έρωτα, καμιά Οικογένεια, 

κανένα Χάδι, καμιά Ιστορία, 

κανέναν Θεό...

***

Πανσέληνος στον Καρκίνο 

μιλάει για μια Μεγάλη Αγαπημένη Οικογένεια* 

Μιλάει για την Ανθρωπότητα

για τον Πλανήτη Γη*

Για Σχέσεις Αγάπης, 

μιλάει για Στοργή και Χαρά Μοιρασμένη 

με τους Αγαπημένους σου* 

Ζωή χωρίς Αγάπη δεν είναι Ζωή, 

και χρειάζεται τώρα να αφαιρεθεί 

ό,τι δεν σε αφήνει να βιώνεις 

αυτήν την Αγάπη 

αυτόν τον Έρωτα της Ύπαρξης* 

Αυτή η Έκλειψη ~ Πανσέληνος 

στον Καρκίνο 

ηχεί τις Σάλπιγγες, 

έχεις μια Ζωή να ζήσεις εδώ πάνω στην Γη, 

ζήσε την με Αγάπη, με Απλότητα, με Χαρά, 

ρίξε τους σπόρους σου 

ρίξε τα θεμέλια, 

βάλε νέες υγιείς ρίζες, 

ξεχορτάριασε, 

αφαίρεσε τα αγριόχορτα, 

πρόσεξε που πας να ''ριζώσεις''

βρες καλό χώμα, 

καλή περιοχή, 

κι αν εκεί που προσπαθούσες να ριζώσεις 

δεν σε θέλανε, 

αν εκεί το χώμα ήταν λάσπη 

και δεν έπιανε κανένας σπόρος, 

φύγε, πήγαινε σε άλλη Γη, 

σε άλλο μέρος, σε άλλη κατάσταση, 

σε άλλον άνθρωπο, 

όμως ρίζωσε, 

βάλε τις Ρίζες σου, 

βάλε τα Καινούργια Θεμέλια σου, 

είναι Ώρα* 

Καλή Ευλογημένη Πανσέληνο Αγαπημένοι μου! 

Με Αγάπη* 

Αριάνα Παπακώστα*